บทที่ 695

ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้วเหรอ?

“คุณ...คุณมันทะลึ่ง!” เวินเอ่อร์หว่านคิดอยู่นาน กว่าจะเค้นคำพูดออกมาได้ “เป็นคุณที่ไม่ปล่อยฉันออกไป! ไม่อย่างนั้น ฉัน...ฉันไม่มีทาง...”

พอพูดถึงท้ายประโยค เสียงก็ค่อยๆ เบาลง

มู่เหยียนเซินไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

“ไม่มีทางอะไร?” เขาถาม “เป็นคุณที่ตอบสนองผม ผมถึงไ...